TΙ ΚΟΙΝΟ ΕΧΕΙ ΤΟ ΠΑΝΕΠΙΣΤΗΜΙΟ ΜΕ ΤΑ ΑΛΕΞΙΠΤΩΤΑ;;

Όλοι βιώνουμε μια πραγματικότητα πολύ αδυσώπητη για την ελληνική τριτοβάθμια εκπαίδευση. Λόγω της υποχρηματοδότησης που υφίστανται, τα πανεπιστήμια λειτουργούν σε φθίνουσα πορεία. Σε καθημερινή βάση εργαστήρια ματαιώνονται, η υλικοτεχνική υποδομή του αποδεικνύεται ελλειπέστατη, τα προγράμματα σπουδών και ο τρόπος με τον οποίο αυτά διδάσκονται ολοένα και περιορίζουν την ανάπτυξη της κριτικής σκέψης και της ορθής λογικής κρίσης κατά την προετοιμασία των επιστημόνων του άυριο. Ακόμα, ερευνητικά προγράμματα τερματίζονται, διδακτορικές σπουδές ελαττώνονται ενώ παύουν να λειτουργούν και μεταπτυχιακά προγράμματα, παρατηρώντας ταυτόχρονα και διαρροή πτυχιούχων προς τα πανεπιστημιακά ιδρύματα του εξωτερικού. Αυτές οι παθογένειες του Ελληνικού Πανεπιστημίου είναι ευρέως γνωστές, είναι όλες εντοπισμένες και σαφείς σε καθέναν από εμάς, καθ’ ότι όλοι τις έχουμε συναντήσει στην πορεία που έχουμε χαράξει στον αγώνα μας για το πτυχίο. Όλοι αισθανόμαστε αδικημένοι και θεωρούμε χρέος μας να αναβαθμίσουμε και να βελτιώσουμε τις ισχύουσες συνθήκες.

ΩΣΤΟΣΟ:

Εάν σήμερα ανάψουμε από μόνοι μας το φιτίλι στα θεμέλιά του, εάν από μόνοι μας δώσουμε το τελικό λάκτισμα, εάν σαμποτάρουμε εκ των έσω τη λειτουργία του και εάν εμείς οι ίδιοι δεν βάλουμε πλάτη ωστε το πανεπιστήμιο να ανθίσει από μόνο του, τότε αυτό θα καεί, θα πέσει, θα ισοπεδωθεί. Σίγουρα η ισχύουσα κατάσταση δεν μας ικανοποιεί, αυτό όμως δεν αποτέλεσε και δεν αποτελεί στην ουσία λόγο ώστε να τερματίσουμε τη λειτουργία του εις ένδειξη διαμαρτυρίας. Τόσο το πανεπιστήμιο, όσο και το αλεξίπτωτο λειτουργούν σωστά, παραγωγικά και πετυχαίνουν το καθένα το σκοπό τους με συνέπεια και αποτελεσματικότητα ΜΟΝΟ ΟΤΑΝ ΕΙΝΑΙ ΑΝΟΙΚΤΑ. Ας γίνουμε εμείς, οι συνειδητοποιημένοι και νοήμονες φοιτητές η ασπίδα και ο κινητήριος μοχλός ωστε το πανεπιστήμιο να παραμείνει ανοικτό. Ας δώσουμε να καταλάβουν, ότι είμαστε σε θέση να εκδηλώσουμε αντίδραση αλλά και να συνδιαμορφώοσυμε το πανεπιστήμιο του αύριο, χωρίς να το υποβαθμίσουμε περισσότερο κατά τη διαδικασία. Κρατάμε ΑΝΟΙΚΤΗ ΤΗ ΣΧΟΛΗ ΜΑΣ, ΣΥΖΗΤΑΜΕ ΚΑΙ ΧΤΙΖΟΥΜΕ ΤΟ ΔΙΚΟ ΜΑΣ ΠΑΝΕΠΙΣΤΗΜΙΟ.